μάρναμαι

μάρναμαι (Α)

(αποθ. και μόνο σε ενεστ. και παρατ.)

1. μάχομαι, πολεμώ εναντίον κάποιου ή για κάποιον ή ως σύμμαχος κάποιου

2. αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις για κάτι («ἐν ἱπποσόαισιν ἄνδρεσσι μαρνάμενον», Πίνδ.)

3. μτφ. φιλονικώ, καβγαδίζω, ερίζω, τσακώνομαι με λόγια («εἰ σφῶιν τάδε πάντα πυθοίατο μαρναμένοιιν», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. μάρναμαι ανάγεται στη συνεσταλμένη βαθμίδα *mr- τής ΙΕ ρίζας *mer- «φθείρω, αφανίζω, συλλαμβάνω» (πρβλ. αρχ. ινδ. mrnati «συντρίβω, αφανίζω» και, ως προς τη σημ., αρμ. mart «πολεμώ»). Κατ' αυτήν την άποψη η αρχική σημ. τού μάρναμαι «αρπάζω, συλλαμβάνω, κυριεύω» εξελίχθηκε σε «μάχομαι, πολεμώ». Η σύνδεση τού ρ. με το μάρμαρος* και το μαραίνω* θεωρείται αμφίβολη].